układu mechanicznego
Encyklopedia PWN
automatyka
dział nauki i techniki obejmujący teorię i praktykę realizacji urządzeń zapewniających samoczynne (bez udziału człowieka lub z ograniczonym jego udziałem) działanie maszyn, mechanizmów i instalacji; w języku potocznym, słowo automatyka oznacza też często pewne funkcje i działania zapewniające samoczynną pracę jakiegoś urządzenia lub instalacji.
[gr.],
układ dyspersyjny (rozproszony), tj. składający się z fazy rozpraszającej (zw. fazą ciągłą lub ośrodkiem dyspersyjnym) i fazy rozproszonej (zw. fazą zdyspergowaną);
rezonans
fiz. szybki wzrost amplitudy drgań układu fiz., gdy częst. zewn. drgań wymuszających f jest zbliżona do częst. drgań własnych układu f0;
[łac.],
statyka
dział mechaniki zajmujący się badaniem równowagi ciał materialnych znajdujących się pod działaniem sił (równowaga układu mechanicznego).
[gr. statikós ‘utrzymujący równowagę’],
wybuch, eksplozja,
zjawisko gwałtownej zmiany stanu układu, w trakcie której następuje uwolnienie zgromadzonej w układzie energii potencjalnej i jej zamiana na pracę mechaniczną;
